Βαγγέλης Μάγειρος: "Μέσα από την υποκριτική μπορείς να βρεις τον εαυτό σου, και να εκφράσεις κάποιες ανάγκες σου."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Δεν ξέρω αν μπορώ να προσδιορίσω μία συγκεκριμένη έννοια στον ηθοποιό. Για τον καθένα πιστεύω είναι κάτι το ξεχωριστό. Αν μπορώ να πω για μένα, θα έλεγα ότι είναι ένα παιδί που μπορεί και παίζει σε ένα υπέροχο παιχνίδι. Μαθαίνει μέσα από αυτό ποιος είναι, ανακαλύπτει τους άλλους και μιλάει σε όλους.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό μαζί με τη Ζωή Βαλιώτη, με πρωτοβουλία του καφέ «Λα Λατίνα» και τη βοήθεια της Φούλης Σγούρου, ανεβάζουμε το «Μία Καλή Δικηγόρος» του Ισπανού συγγραφέα Marc Egea. 

Ένα μικρό μονόπρακτο, φερόμενο από το μικροθέατρο της Ισπανίας, διάρκειας 15 με 20 λεπτά που μιλάει για την προσπάθεια μίας δικηγόρου να σώσει έναν θανατοποινίτη από την ηλεκτρική καρέκλα. Λόγο της ιδιαιτερότητας του έργου, που είναι η διάρκεια του, μέσα σε ένα διάστημα 2 ωρών επαναλαμβάνετε κάθε φορά με διαφορετικό κοινό, μιας και ο μέγιστος αριθμός θεατών είναι 12 άτομα. Μιας και ο χώρος είναι ένα κλειστό δωμάτιο που θυμίζει δωμάτιο ανάκρισης, ο θεατής έρχεται πολύ κοντά με τους ηθοποιούς και θα μπορούσαμε να πούμε ότι παίρνει τη θέση του κριτή και του ενόρκου για το τι είναι πραγματικά δίκαιο και τι όχι.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Νομίζω γιατί μέσα από αυτήν μπορείς να βρεις τον εαυτό σου, και να εκφράσεις κάποιες ανάγκες σου. Να μιλήσεις στον κόσμο και να ακουστείς. Να τον υποβάλεις σε σκέψεις, να έρθεις προς αυτόν αλλά και να έρθει αυτός προς εσένα.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Η κούραση είναι σίγουρα το πρώτο. Ο καθένας έχει σίγουρα διαφορετικά συναισθήματα και αυτά νομίζω καθορίζονται από τους στόχους που είχε πάνω στη σκηνή και από αυτό το επάγγελμα γενικότερα. Ένα το οποίο πιστεύω κυριαρχεί στους πάντες, είναι η ανάγκη και η θέληση μετά από κάθε παράσταση να μάθουμε κάτι παραπάνω ώστε να γίνουμε καλύτεροι.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Πάνω στη σκηνή ναι, αλλά όχι κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ήμασταν σε περιοδεία με την «Παιδική Σκηνή Θεσσαλονίκης» πριν από δύο χρόνια με το έργο της Ζωρς Σαρή «Το Γαϊτανάκι». Μόλις είχε τελειώσει η παράσταση και είχαμε ξεκινήσει να μαζεύουμε τα σκηνικά από τη σκηνή, μία δασκάλα έκανε νόημα σε εμένα και σε έναν άλλο φίλο και συνάδελφο να την πλησιάσουμε, γιατί ένας μαθητής ήθελε να μας μιλήσει(ήταν δημοτικού σχολείου). Όταν αρχίσαμε να τον ρωτάμε πως του φάνηκε η παράσταση, μας είπε ότι του άρεσε πάρα πολύ και μας ρώτησε πως μοιάζουμε. Τότε καταλάβαμε ότι το παιδί δεν μπορούσε να δει. Αρχίσαμε να του περιγράφουμε πως είμαστε, τι ρούχα φοράμε και πως είναι το πρόσωπο μας και με ρώτησε αν μπορεί να με αγγίξει. Του είπα «φυσικά» και άρχισε να με περιεργάζεται στο πρόσωπο. Μετά τον ρώτησα αν θα ήθελε να τον πάω στα σκηνικά, μου είπε ναι, και τον οδήγησα ώστε να μπορέσει να τα δει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Νομίζω κανένας άλλος θεατής, από όσους και να έρθουν, σε οποιαδήποτε παράσταση θα έχω τη χαρά να συμμετάσχω, δε θα νιώσει όλα όσα μπορεί να ένιωσε εκείνο το παιδί εκείνη τη μέρα. Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Πιστεύω ότι το κάνει και πρέπει να το κάνει, αλλά γίνεται λίγο εκ του ασφαλούς. Νιώθω ότι ο κόσμος φοβάται να πάει να επενδύσει σε μία παράσταση νέων, άσημων ηθοποιών, γιατί δε γνωρίζει τι είναι αυτό που θα δει, θα καταλάβει και θα εισπράξει. Ίσως τον τρομάζει το εκάστοτε άγνωστο κείμενο ή η μικρή εμπειρία των νέων δημιουργών. Μπορεί να κάνω και λάθος. Ελπίζω να κάνω λάθος.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Υπάρχουνε κάποια σχέδια τα οποία είναι υπό συζήτηση και ελπίζω να υλοποιηθούν. Αυτό που θέλω πάντα είναι να δουλεύω με ανθρώπους που τους εκτιμάω και με εκτιμάνε, που τους εμπιστεύομαι και με εμπιστεύονται έτσι ώστε να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Όποιοι και να είναι η στόχοι τους, τα όνειρα τους, οι προσδοκίες τους και οι επιθυμίες τους, να μη σταματάνε να τα κυνηγάνε. Αυτό προσπαθώ να λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου. Δεν υπάρχει κανένας που να μας πει ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε κάτι. Ούτε καν εμείς οι ίδιοι.