Μαρία Παπατζέλου: "Καλλιτέχνης είναι αυτός που παραμένει μέσα του αθώος όπως ένα μικρό παιδί, κουβαλώντας μαζί το βάρος του βιωμένου χρόνου."

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;

Καλλιτέχνες είμαστε όλοι, εν δυνάμει.

Γεννιόμαστε με όλο το φώς της ζωής μέσα μας, όλη την γνώση που χρειάζεται.

Στη συνέχεια την χάνουμε σταδιακά αυτή την πηγαία γνώση, τη σύνδεση με το φως της ζωής.

Κάποιοι καταφέρνουν να ξανασυνδεθούν με τα μυστήρια της ζωής και τα ξαναδιηγούνται στους άλλους με λέξεις και εικόνες, όπως κάνουν τα μικρά παιδιά.

Καλλιτέχνης είναι αυτός που παραμένει μέσα του αθώος όπως ένα μικρό παιδί, κουβαλώντας μαζί το βάρος του βιωμένου χρόνου. Αυτός που στέκει ανάμεσα στη ζωή και το όνειρο, θυμίζοντας στους άλλους όσα δεν πρέπει να ξεχάσουν.

Πότε αρχίσατε να ζωγραφίζετε;

Ζωγράφιζα και έγραφα από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Εντατικά ως έφηβη όταν και αποφάσισα να ασχοληθώ μόνο με αυτό.

Ποιες είναι οι προθέσεις σας όταν ζωγραφίζετε;

Το τελευταίο διάστημα ,με απασχολεί ιδιαίτερα η έννοια της σύνδεσης, που ξεκινάει από εμένα και ολοκληρώνεται με τον θεατή. Με απασχολεί ο χώρος, πως μπορώ να απλώσω την εικαστική μου χειρονομία σε έναν συγκεκριμένο χώρο ,εσωτερικό ή εξωτερικό. Επίσης πως μπορώ να κάνω συμμέτοχο τον θεατή στην δημιουργική διαδικασία των έργων που παρουσιάζω. Η πρόθεση μου είναι κυρίως να "ερεθίσω" την κουρασμένη και ναρκωμένη ματιά του κορεσμένου από πλήθος εικόνων θεατή. Να δημιουργήσω ένα ανοιχτό κύκλωμα διάδρασης.

Ποια υλικά χρησιμοποιείτε συνήθως;

Χρησιμοποιώ απλά υλικά, χειροποίητο χαρτί, μολύβια και χρώματα, νήμα, κερί, χώμα ξύλο και πέτρες.

Με ενδιαφέρει η μεταμόρφωση των απλών υλικών, πως μπορείς με το τίποτα, να δημιουργήσεις μια μικρή ή μεγαλύτερη εικόνα κλεμμένης ποίησης.

Τι σημαίνει για σας «έμπνευση»;

Έμπνευση είναι τα πάντα γύρω μας και μέσα μας. Είναι η σύνδεση μας με όσα ζούμε, φοβόμαστε, νιώθουμε, ονειρευόμαστε. Έμπνευση είναι η εμμονή να μιλήσεις για όλα αυτά στους άλλους. Με εικόνες ,λέξεις και ήχους. Με τη δική σου γλώσσα, την γλώσσα της τέχνης σου, όποια κι αν είναι αυτή. Οι καλλιτέχνες είμαστε όλοι εμμονικά πλάσματα, μετασχηματίζουμε τις εμμονές μας, τρεφόμαστε από αυτές. Υπάρχει αυτή η ανάγκη μέσα μου να μιλήσω για όσα με "τρώνε" εσωτερικά. Έτσι ταυτόχρονα τρώγομαι και τρέφομαι σε μια συνεχόμενη εσωτερική ανανέωση των εγκεφαλικών μου κυττάρων και συνάψεων.

Σαν καλλιτέχνης πως βλέπετε το σήμερα; Με τι χρώματα θα ζωγραφίζατε την Ελλάδα;

Το σήμερα είναι δύσκολο, όπως ήταν πάντα για ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση. Ελάχιστοι οι προνομιούχοι που απαλλάσσονται από το άγχος και τον φόβο του καθημερινού άρτου του επιούσιου.

"Ίσως τελικά η ζωή να είναι μόνο αυτό. Μόνο ένα όνειρο και ένας φόβος" λέει πολύ εύστοχα ο Τζόζεφ Κόνραντ.

Βλέπω κατάματα τον φόβο και μιλάω με χίλια χρώματα για το όνειρο.

Η Ελλάδα είναι φώς δυνατό, ήλιου που σε τυφλώνει και βαθύ μπλε της θάλασσας, που βουτάς μέσα της. Είναι και όνειρο μαζί και φόβος.

Τι έχει να προσφέρει η τέχνη, η ζωγραφική εν προκειμένω, σε ένα κοινό που προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει το ψωμί του, τη χαμένη αξιοπρέπειά του, την κουλτούρα, τον πολιτισμό του;

Η τέχνη βρίσκεται εκεί να μας θυμίζει όσα δεν πρέπει να ξεχάσουμε ,γιατί ο άνθρωπος δεν τρέφεται μόνο από το ψωμί, αλλά και από το φως ,την ελπίδα το όνειρο. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τη δύναμη που μας μεταφέρει ένα αγαπημένο τραγούδι, μια δυνατή εικόνα που μας άγγιξε, ένας στίχος που τριγυρνάει συνεχώς στο μυαλό μας. Είμαστε φτιαγμένοι όχι μόνο από χώμα, αλλά έχουμε μέσα μας πνοή.

Και τέλος ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αναγνώστες μας;

Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε όλοι μας συνδεδεμένοι, συνεχώς ,εκούσια ή ακούσια. Με τα πάντα γύρω μας και μέσα μας. Δεν είμαστε νησιά αλλά μια απέραντη ήπειρος. Ας ανακαλύψουμε τις διαδρομές που μας ενώνουν, ξεπερνώντας κάθε είδους υπαρκτά ή νοητά σύνορα. Ας υπερβούμε τα όρια μας. Η τέχνη βρίσκεται εκεί να μας δείχνει τον δρόμο, να μας φωτίζει τον φόβο και να μας θυμίζει το όνειρο.

Η μνήμη

Πέτρα βαριά

Τυλιγμένη με κόκκινη κλωστή και λέξεις

Ανάμεσα σε όσα θυμάμαι

Και όσα

προσπαθώ να ξεχάσω

Ανάλαφρη

και

Βαριά μαζί

Διαδρομή

στο χάρτη της λήθης