Μαρία Νεφέλη Δούκα "Η τέχνη της υποκριτικής είναι θεραπευτική είτε βρίσκεσαι από τη μεριά του ηθοποιού είτε βρίσκεσαι από τη μεριά του θεατή."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ηθοποιός, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι εκείνος που είναι κοινωνός συναισθημάτων και καταστάσεων μιας άλλης ζωής, φωνής ή εποχής κλπ. Είναι ένας άνθρωπος που το σώμα του γίνεται το σπίτι μιας άλλης ψυχής και μυαλού, ένας άνθρωπος που κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη και βλέπει έναν άλλο που δεν είναι ο εαυτός του και δεν αισθάνεται περίεργα γι' αυτό, αλλά αντίθετα, αισθάνεται ελεύθερος.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στο Από Μηχανής Θέατρο, στην παράσταση «Αξύριστα Πηγούνια » του Γιάννη Τσίρου, που σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης, μαζί με τον Αντώνη Κρόμπα, Ηλία Βαλάση και Στέλιο Δημόπουλο.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Το θέατρο είναι ένα πνευματικό καθαρτήριο. Είναι φοβερά απελευθερωτικό να λες ιστορίες και να φοράς «μάσκες» που στη ζωή σου δε φοράς.Όταν φοράς μάσκες προκύπτουν τρομερές αλήθειες.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Συναισθηματικά ο καθένας βρίσκεται στο δικό του προσωπικό μέτρο και ευθύνη κατά το πόσο ήταν τίμιος απέναντι στο ρόλο του και το έργο. Πέρα από αυτό είμαστε όλοι οι συντελεστές δεμένοι για το «παιδί»που γεννήσαμε όλοι μαζί το βράδυ κάθε παράστασης.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Πριν κάποια χρόνια που έκανα παιδικό θέατρο, ένα πρωί μιας παράστασης κατά τη διάρκεια μιας σκηνής που υπήρχαν πολλά πολύχρωμα φώτα και μουσικές που ταίριαζαν σε ένα μαγικό τρικ της σκηνής εκείνης, ένα αγοράκι από το κοινό ανέβηκε με τεράστιο ζήλο και ενθουσιασμό στη σκηνή, μαγεμένο σχεδόν και έτρεχε πάνω κάτω πάνω κάτω και γύρω γύρω σε όλη την έκταση της σκηνής. Ένας ηθοποιός προσπάθησε να του πει να κάτσει για να διεξαχθεί η συνέχεια και αυτό εξακολουθούσε τόσο ενθουσιασμένο να χορεύει και να χοροπηδάει. Αυτό το αγοράκι ήταν άρρωστο και δεν είχε μαλλάκια και η δίψα του να γευτεί αυτό που ζούσε εκείνη την ώρα μέσα από την πάλη του με την ασθένεια και η λαχτάρα του που το έκανε να σηκωθεί και να μπει στη σφαίρα της σκηνής και της μαγείας που ζούσε από τα μάτια του, ήταν κάτι που με είχε συγκινήσει τρομερά την ώρα που το βίωσα και με έχει στιγματίσει αυτή η εικόνα.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Παρά τις μεγάλες δυσκολίες που διανύουμε ο κόσμος πηγαίνει αρκετά στο θέατρο και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο. Θέλει να αποσυμπιεστεί από τα δικά του προβλήματα ή να συμπάσχει με την ιστορία ενός θεατρικού έργου και να παρακολουθήσει κάτι ζωντανό τον βοηθάει πολύ παραπάνω από το αν έβλεπε μια ταινία ή τηλεόραση. Είναι μια τέχνη που είναι θεραπευτική είτε βρίσκεσαι από τη μεριά του ηθοποιού είτε βρίσκεσαι από τη μεριά του θεατή.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Επιθυμίες είναι μόνο η υγεία των αγαπημένων μου και η δική μου, να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος και να κρατάω ισορροπίες στις δυσκολίες.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να πιστεύουν στον εαυτό τους και τα όνειρά τους, και να μην προδώσουν ποτέ αυτό που θέλει η καρδιά τους.