Λυδία Ορφανουδάκη: "Είναι ευλογία να είσαι ηθοποιός."

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την Λυδία μέσα από πέντε λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;

Θάλασσα, Φώς, Ρυθμός, Πάθος και Burger!

Είναι εύκολο ή δύσκολο το επάγγελμα του ηθοποιού στις μέρες μας;

Εύκολο... αν το αγαπάς: Είναι ευλογία να είσαι ηθοποιός. Σε κάθε εποχή ο άνθρωπος είχε ανάγκη από αυτό που του προσφέρει το θέατρο. Νιώθω τυχερή που είμαι ηθοποιός. Πιο άλλο επάγγελμα σου δίνει τη δυνατότητα να «βουτήξεις» τόσο βαθιά μέσα σου ανακαλύπτοντας και γνωρίζοντας τον εαυτό σου ενώ παράλληλα «πλάθεσαι» για να γίνεις κάτι άλλο πάνω στην σκηνή; Ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων δεν αγαπά τη δουλειά του. Λάθος! Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις αντιμετωπίζεις καλύτερα τις δυσκολίες που προκύπτουν και πολεμάς με περισσότερες αντοχές. Είναι πιο εύκολο... αν το αγαπάς.

Δύσκολο... γιατί το αγαπάς: Είναι δυσάρεστο να βλέπεις κάποιους να αντιμετωπίζουν τη δουλειά σου σαν να είναι το «hobby»σου.Το έχεις σπουδάσει, το έχεις αγαπήσει, έχεις αφιερώσει ψυχή, χρόνο, και ένα κομμάτι του εαυτού σου γι' αυτό. Ναι! Οι καταστάσεις και οι συνθήκες είναι δύσκολες! Πολύ! Όχι όμως το επάγγελμα του ηθοποιού! Θέλει θυσίες, διάβασμα, συνεχόμενη εξέλιξη και επιμονή, όπως κάθε άλλο επάγγελμα. 

Αυτό τον καιρό πού θα σας βρούμε;

Από 5 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Άβατον στην παράσταση «Ο τελευταίος αντάρτης» του Αντρέα Ζαφείρη σε σκηνοθεσία Ιωάννας Νιάχα.

Ποια είναι η σχέση σας με τον χορό;

Σχέση απόλυτης εξάρτησης! Χορεύω στις χαρές, στις λύπες! (στα πανηγύρια).Χορεύω στο μπάνιο (εκεί που άλλοι κάνουν φωνητικά), I'mdancingintherain, χορεύω στο δρόμο, σε στάσεις λεωφορείου, σε πλατειές (με μεγάλη επιτυχία - Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου 2010) και γενικότερα χορεύω. Είναι ο δικός μου τρόπος να μιλήσω! Να μιλήσω;! Να ουρλιάξω ήθελα να πω!

Ήταν το πρώτο πράγμα που θυμάμαι να ζητάω, συστηματικά, από τους γονείς μου. Χορό, χορό, χορό! Και δεν μου έφτανε ένα είδος! Μπαλέτο, σύγχρονο, παραδοσιακούς, Bollywood, hiphop, jazz, συγχρονισμένη κολύμβηση και πατινάζ. Σε οποιοδήποτε ρυθμό και μέρος μπορώ και θέλω να χορεύω.

Η μεγάλη μου αγάπη όμως είναιμία. Οι Λατινοαμερικάνικοι χοροί με τους οποίους ασχολούμαι και επαγγελματικά τα τελευταία δέκα χρόνια.

Το θέατρο ή η τηλεόραση κατέχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σας και θα ήταν η πρώτη σας επιλογή;

Μέχρι τώρα δεν έχω ασχοληθεί με την τηλεόραση. Τολμώ να πω πως υπάρχουν τηλεοπτικές δουλειές που έχω θαυμάσει και θα ήθελα πολύ να αποτελώ μέρος τους. Δεν θα έλεγα λοιπόν «όχι» σε μία δουλειά που θεωρώ ενδιαφέρουσά. Ανυπομονώ να δοκιμάσω μια καινούρια πρόκληση. Παρόλα αυτά, το θέατρο θα κατέχει πάντα την πρώτη θέση στην καρδιά μου.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

«Ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται» λένε και έρχομαι μ' αυτή την ερώτηση να το διαψεύσω. Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη στην πρώτη επαγγελματική δουλεία μου στο θέατρο.

Η παράσταση λεγόταν «Μηδείαμα» και ήταν μια σύγχρονη εκδοχή του μύθου της Μήδειας μέσα από τα μάτια των Ευρυπίδη, Ανούιγ, Μίλλερ, στην οποία υποδυόμουν την Μήδεια και βρισκόμουν καθ' όλη την διάρκεια της παράστασης πάνω στην σκηνή (σημειώστε το αυτό έχει σημασία). Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα αρρώστησα πολύ άσχημα με αποτέλεσμα να μου το γυρίσει σε βρογχικό άσθμα. Έβγαλα όλες τις υπόλοιπες πρόβες με ακατάπαυστο βήχα, τόσο πολύ που η σκηνοθέτης μου σκεφτόταν μήπως θα ήταν καλύτερα να αναβάλουμε την πρεμιέρα.

Η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε κανονικά και το βασικό μου άγχος ήταν ο βήχας μου (δεν είχε ελαττωθεί ούτε στο ελάχιστο) ο οποίος μπορούσε να καταστρέψει την ενέργεια του έργου.

Αυλαία, φώτα και πάμε. Αφέθηκα σε αυτό που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή, πάνω στη σκηνή, που τα ξέχασα όλα. Και το άγχος και το βήχα και όλα. Υπήρξαν όμως, αρκετές φορές, μπορώ να πω, που κράτησα την αναπνοή μου προκειμένου να τον καταπνίξω. Ογδόντα λεπτά μετά και δεν είχα βήξει ούτε στο ελάχιστο. «Η δύναμη της θέλησης». Τέλος! Τα φώτα σβήνουν και νιώθω το χέρι του παρτενέρ μου να με τραβάει για την υπόκλιση. Και εκεί μέσα στο σκοτάδι ο βήχας μου με ξαναβρίσκει και πραγματικά δεν λέει να με αφήσει.Σαν από εκδίκηση που τον καταπίεσα τόση ώρα. Χειροκρότημα, φωνές, χαμός. Και κάπου μες στο πλήθος οι δικοί μου άνθρωποι οι οποίοι έχουν ξεσπάσει σε γέλια γιατί ήξεραν.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Στόχος μου είναι να μην σταματήσω ποτέ να δουλεύω και να εξελίσσομαι πάνω σε πράγματα που αγαπώ και με κάνουν ευτυχισμένη. Όπως ο χορός και το θέατρο. Τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαι και με έναν τελείως διαφορετικό κλάδο, αυτόν της Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού (HR),στον οποίο ετοιμάζομαι να κάνω και μεταπτυχιακό. Επιθυμώ να συνδυάσω αυτές τις τρεις αγάπες μου. Νομίζω πως θα είναι κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον και δημιουργικό. 

Και για τους αναγνώστες μας ποια ευχή θα κάνατε;

Ερωτευτείτε ( ένα πρόσωπο, έναν στόχο, μια τέχνη)... παλέψτε γι' αυτό και ζήστε το!