Αλεξάνδρα Χασάνι: "Ηθοποιός για μένα είναι ο μεσάζοντας μιας ιστορίας."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ηθοποιός για μένα είναι ο παρατηρητής της κοινωνίας και του εαυτού του μέσα σ' αυτήν. Ένα "ευαίσθητο" πλάσμα, ανοιχτό στα ερεθίσματα. Ο μεσάζοντας μιας ιστορίας. Ένας ανήσυχος άνθρωπος που ψάχνει να βρει το φώς...!

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Στη παράσταση "Κομμώτριες/η σιωπή δεν ταιριάζει στα κομμωτήρια", στο θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους φαντάζομαι. Σίγουρα ο χώρος του θεάτρου είναι ένα μέσον έκφρασης γι'αυτόν που το κάνει. Εγώ το επέλεξα γιατί μέσα από αυτό ένιωθα ελεύθερη να εκφραστώ με κάθε τρόπο.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Όταν σβήσουν τα φώτα θα μείνει μια ικανοποίηση-ενα έργο ολοκληρώθηκε, πήρε το δρόμο του (ασχέτως απ'το πως πήγε εισπρακτικά).

Μένει επίσης μία μελαγχολία γιατί κάτι αποχαιρετάς.

Όταν σβήσουν τα φώτα θ'ανάψουν άλλα φώτα και θ'ακουστούν καινούργια χειροκροτήματα, θα γνωρίσεις καινούργιους συνεργάτες και θα έχεις αποκτήσει φίλους από την προηγούμενη συνεργασίας.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Νομίζω με διάφορα η πιο περίεργη κατάσταση που έχω ζήσει πάνω στη σκηνή ήταν σε μια παιδική παράσταση όπου αρρώστησα, είχα τάση για εμετό και μέλουζε κρύος ιδρώτας ενώ έπρεπε να χορεύω και να τραγουδάω.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Πάντα ο κόσμος "επένδυε" στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού. Σε κάθε εποχή ο άνθρωπος χρειαζόταν την συναισθηματική εκτόνωση. Να συγκινηθεί, να προβληματιστεί, να ξεχαστεί! Οι παραστάσεις που παίζονται είναι πολλές, οι θεατές έχουν πολλές επιλογές. Τα δεδομένα του θεάτρου έχουν προσαρμοστεί στο ιστορικό πλαίσιο που ζούμε. Ο κόσμος βλέπει θέατρο. Αν και προσωπικά θα ήθελα να έρθουν κι άλλοι θεατές-αυτοι που δεν πηγαίνουν συχνά θέατρο.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Το Νοέμβριο θα ξανά παιχτεί η παράσταση που συμμετείχα πέρσι στο Μπάγκειον."Αγάπη-ή φαντάσματα ενός μη τόπου" σε σκηνοθεσία Ελένης Καλαρά. Τώρα είμαστε στα γυρίσματα της ταινίας μικρού μήκους "Horsepower" του Σπύρου Σκανδάλου. Τα σχέδια μου την χρονιά που μας έρχεται έχουν να κάνουν με μελέτη και εξέλιξη του υλικού που έχω σαν ηθοποιός. Ανυπομονώ να έρθουν καινούριες ιστορίες που θα διηγηθώ στο κοινό και καινούριοι άνθρωποι.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Στο γυμνάσιο είχαμε γράψει μια έκθεση με τίτλο "δρόμος μετ' εμποδίων γεμάτος όραμα, ελπίδα και προσπάθεια" Η δική μου πορεία αυτό έχει δείξει μέχρι σήμερα. Να ονειρευόμαστε! Να πράττουμε! Να είμαστε αισιόδοξοι!

Α και να πηγαίνουμε θέατρο! Κάνει καλό, ανοίγει τούς ορίζοντες μας!